Wandelen met Paul Bos, als Boer Bos
Wandel mee met Désirée: Wandelingen met Impact
In deze interviewserie neemt journalist Désirée je mee op pad met een impactmaker uit de regio. Niet in een vergaderzaal of achter een bureau, maar wandelend door een plek die voor hen een bijzondere betekenis heeft. Een plek vol herinneringen, inspiratie en verhalen. Tijdens deze wandelingen ontdekken we niet alleen de persoonlijke drijfveren van deze ondernemers, leiders en vernieuwers, maar ook hoe zij onze regio op hun eigen manier vormgeven. Wat drijft hen? Welke uitdagingen overwinnen ze? En welke voetsporen willen ze achterlaten?
Voor deze editie wandelt Désirée met Paul Bos, die onder de naam Boer Bos inspirerende ‘groeiprogramma’s organiseert voor leiders, vakmensen en hun teams. Door zijn ogen maken we kennis met een plek in de regio die voor hem een bijzondere betekenis heeft. Welke verhalen schuilen achter dit gebied? Stap met ons mee in het verhaal achter de impact. Foto’s: Robert Joore
Paul Bos ontmoeten we bij de voormalige Genieloods op het Fort bij Aalsmeer(derbrug) – de plek waar zijn wortels liggen. Een bijzondere groene oase. Hier liep hij al rond als een na jongste in een boerengezin met zes kinderen. De natuur staat nu in volle bloei en de voorjaarszon schijnt over deze landelijke plek waar hij opgroeide en tot zijn twintigste meehielp met het melken van de koeien en het verzorgen van het land.
Hoewel hij werd aangemoedigd om boer te worden, koos Paul zijn eigen pad. Hij wilde schrijven, muziek maken, optreden. Zijn passie bracht hem naar de school voor Journalistiek. Paul is een geboren verhalenverteller. Zodra we gaan zitten in de stal, barst hij los over zijn jeugd. “Ik had een ander talent,” zegt hij,
“Ik wilde weg, ontdekken; verhalen vertellen, mensen raken.” Die drang bracht hem ertoe zijn eigen communicatiebureau te starten.
Hooien
“In tien jaar tijd had ik veel mensen in dienst,” vertelt Paul. “Ik leidde een prachtig maar ook druk leven, vol vergaderingen, deadlines en grote klanten. Voor mijn omgeving was ik succesvol. Maar mijn lichaam begon te protesteren. In die periode belde mijn vader. Of ik hem nog eens een dagje wilde helpen met hooien.” Het contrast kon niet groter zijn. “Ik was blij als ik de avond haalde,” zegt Paul lachend. “Zoveel afspraken. Ik dacht: nog even doorgaan, dan ben ik binnen – dan hoef ik nooit meer te werken.” Maar zijn vader zei iets dat bleef hangen: ‘Als je bijna binnen bent, moet je wat vaker naar buiten’.
We wandelen richting de Genieloods, die wordt gebruikt als schaapskooi en ontvangstlocatie. Onderweg wijst hij op de natuur die zich vrij en uitbundig heeft kunnen ontwikkelen. Doordat deze zoveel mogelijk met rust is gelaten. “Het is hier een soort oog van de orkaan. Het fort biedt in deze drukke omgeving rust en verstilling. Een natuurlijke omgeving werkt als een buffer.” Hij vervolgt: “Deze plek is belangrijk voor mij, ik groei mee met de verschillende stadia van het fort, en heb ontdekt dat ik graag ‘ergens’ ben in plaats van ‘overal’. En andersom, ik help de plek ook om zich aan te passen aan de nieuwe tijd. Hoe ontwikkel je nieuwe activiteiten bovenop het DNA van de boerderij, en het DNA van zo’n oude militaire plek?”
Het bijzondere is dat de locatie wordt beschermd door UNESCO. Daardoor heeft zich hier naast een cultuurhistorische waarde ook zeldzame flora en fauna kunnen ontwikkelen. “De plek nodigt de plek uit tot vertraging en reflectie. Een krachtplek om je even terug te trekken. Dan stopt hij plots en wijst richting de oever van een stromend beekje: “Kijk, zie je daar; een fazant. Het zijn er twee, een mannetje en een vrouwtje. Ze hebben nu een paar jongen. Bijzonder he?”
“LEREN BEGINT BIJ ONGEMAK. VERANDERING OOK. ZEKER ALS JE IETS WILT DOORBREKEN”
Terug naar de kern
Van zijn vader leerde Paul de waarde van de natuur én de waarde van eenvoud. “We leven in een tijd van transities. We zullen ons op veel fronten als mensheid opnieuw moeten uitvinden. En dat begint bij te luisteren naar wat de natuur van ons wil. Voorbeeld, de natuur zoekt geen oplossing, maar organiseert nieuwe verhoudingen. Wat kunnen we daarvan leren? In onze groeiprogramma’s kijken we daarnaar.“
Paul klimt rustig over het hek naar zijn heideschapen – een kudde van 55 dieren die dicht bij de natuur leven. “Het zijn vluchtdieren, vrijwel niet gedomesticeerd, en oersterk,” zegt hij. Met hun lange staarten en grote lichamen zijn ze vrijwel nooit ziek, vragen weinig verzorging, en leven zelfstandig. Het ras is zeldzaam en wordt ook beschermd door UNESCO. Ik hou daarvan, als dieren nog zo dicht bij de natuur leven.” Die natuurlijke kracht verbindt Paul met zijn werk. “Ik heb ontdekt dat ik het belangrijk vind dat mijn zakelijke activiteiten in het verlengde liggen van mijn persoonlijke ontwikkeling.”
Onderweg tijdens onze wandeling merkt Paul de sporen van het dierenleven op. Veren liggen verspreid over het pad. Een zwaan zit te broeden in het riet. En iets
verderop staat een reiger; stil en geduldig. “Sinds kort hebben we zelfs een havik, met een nest met eieren.“
Eigen koers
“Ik ontvang veel ondernemers en leiders,” vervolgt Paul. “Mensen die continu ‘aan’ staan. Ze stellen zichzelf vragen als: Zit ik nog wel op mijn eigen koers? Het leven is kort. Je kunt maar beter intens leven, op een route die je zélf kiest. En je niet laten leven.” Hier, midden in de natuur, valt alles even stil. “Dan kan het weer even over de essentie gaan, wat de bedoeling is. En welke omstandigheden jij nodig hebt om te groeien. Het gras groeit immers niet harder als je eraan trekt’, zegt hij met een knipoog.
We lopen verder. “In de lente en de zomer draait alles om uiterlijk vertoon – groei en bloei tot en met eieren die uitkomen en vogels die uitvliegen. Maar in de herfst en winter keert alles weer naar binnen. Dan gaat het om innerlijk vertoon. Dat nodigt uit om ook zelf naar binnen te keren en te reflecteren. Meebewegen met wat er is. Ik probeer te begrijpen hoe het al miljoenen jaren werkt. Daar zit zoveel kennis en wijsheid in.”
Dan staat Paul stil: “Kijk…voorzichtig, daar op die tak,” fluistert hij. “Op een ongevallen boom, een ijsvogel. Echt bijzonder! Je ziet ze zelden. Ze zijn ontzettend schuw.”
Meebewegen
“De natuur werkt in cycli, en dat geldt ook voor mensen, organisaties, samenlevingen. In de natuur groeit niets lineair omhoog. Altijd is er die neergaande
beweging. Bedoeld om op adem te komen. Beweeg er maar in mee. In de evolutie is het niet de sterkste die overleeft, maar degene die zich het beste aanpast.”
Ook boeiend is dat in de natuur de groei van binnenuit komt. “Organisaties richten zich nog te vaak op winst, maar een boer kijkt naar de hele kringloop. Die zorgt dat de processen kloppen zodat hij een mooie oogst kan binnenhalen.“
“WAT IK ANDEREN MEEGEEF, PROBEER IK ZELF OOK VOOR TE LEVEN”
Paul is gelukkig. Samen met zijn partner Jantine, beeldend kunstenares die werkt met de wol van de eigen kudde, leeft hij zijn droom. Met een grote variëteit aan activiteiten. “We werken hier om te leven. Begeleiding van groepen. Onze ruimte beschikbaar stellen. De natuur verder meer haar gang laten gaan, zodat er een proeftuin ontstaat voor natuurinclusief werken. Kunst en verbeelding organiseren, met jonge makers. En ruimte maken om de verdwenen onderdelen van het fort te herstellen. Dingen mooier achterlaten dan je ze hebt aangetroffen. Dat is de grote kunst”.
Wandelen met Paul Bos, als Boer Bos
Wandel mee met Désirée: Wandelingen met Impact
In deze interviewserie neemt journalist Désirée je mee op pad met een impactmaker uit de regio. Niet in een vergaderzaal of achter een bureau, maar wandelend door een plek die voor hen een bijzondere betekenis heeft. Een plek vol herinneringen, inspiratie en verhalen. Tijdens deze wandelingen ontdekken we niet alleen de persoonlijke drijfveren van deze ondernemers, leiders en vernieuwers, maar ook hoe zij onze regio op hun eigen manier vormgeven. Wat drijft hen? Welke uitdagingen overwinnen ze? En welke voetsporen willen ze achterlaten?
Voor deze editie wandelt Désirée met Paul Bos, die onder de naam Boer Bos inspirerende ‘groeiprogramma’s organiseert voor leiders, vakmensen en hun teams. Door zijn ogen maken we kennis met een plek in de regio die voor hem een bijzondere betekenis heeft. Welke verhalen schuilen achter dit gebied? Stap met ons mee in het verhaal achter de impact. Foto’s: Robert Joore
Paul Bos ontmoeten we bij de voormalige Genieloods op het Fort bij Aalsmeer(derbrug) – de plek waar zijn wortels liggen. Een bijzondere groene oase. Hier liep hij al rond als een na jongste in een boerengezin met zes kinderen. De natuur staat nu in volle bloei en de voorjaarszon schijnt over deze landelijke plek waar hij opgroeide en tot zijn twintigste meehielp met het melken van de koeien en het verzorgen van het land.
Hoewel hij werd aangemoedigd om boer te worden, koos Paul zijn eigen pad. Hij wilde schrijven, muziek maken, optreden. Zijn passie bracht hem naar de school voor Journalistiek. Paul is een geboren verhalenverteller. Zodra we gaan zitten in de stal, barst hij los over zijn jeugd. “Ik had een ander talent,” zegt hij,
“Ik wilde weg, ontdekken; verhalen vertellen, mensen raken.” Die drang bracht hem ertoe zijn eigen communicatiebureau te starten.
Hooien
“In tien jaar tijd had ik veel mensen in dienst,” vertelt Paul. “Ik leidde een prachtig maar ook druk leven, vol vergaderingen, deadlines en grote klanten. Voor mijn omgeving was ik succesvol. Maar mijn lichaam begon te protesteren. In die periode belde mijn vader. Of ik hem nog eens een dagje wilde helpen met hooien.” Het contrast kon niet groter zijn. “Ik was blij als ik de avond haalde,” zegt Paul lachend. “Zoveel afspraken. Ik dacht: nog even doorgaan, dan ben ik binnen – dan hoef ik nooit meer te werken.” Maar zijn vader zei iets dat bleef hangen: ‘Als je bijna binnen bent, moet je wat vaker naar buiten’.
We wandelen richting de Genieloods, die wordt gebruikt als schaapskooi en ontvangstlocatie. Onderweg wijst hij op de natuur die zich vrij en uitbundig heeft kunnen ontwikkelen. Doordat deze zoveel mogelijk met rust is gelaten. “Het is hier een soort oog van de orkaan. Het fort biedt in deze drukke omgeving rust en verstilling. Een natuurlijke omgeving werkt als een buffer.” Hij vervolgt: “Deze plek is belangrijk voor mij, ik groei mee met de verschillende stadia van het fort, en heb ontdekt dat ik graag ‘ergens’ ben in plaats van ‘overal’. En andersom, ik help de plek ook om zich aan te passen aan de nieuwe tijd. Hoe ontwikkel je nieuwe activiteiten bovenop het DNA van de boerderij, en het DNA van zo’n oude militaire plek?”
Het bijzondere is dat de locatie wordt beschermd door UNESCO. Daardoor heeft zich hier naast een cultuurhistorische waarde ook zeldzame flora en fauna kunnen ontwikkelen. “De plek nodigt de plek uit tot vertraging en reflectie. Een krachtplek om je even terug te trekken. Dan stopt hij plots en wijst richting de oever van een stromend beekje: “Kijk, zie je daar; een fazant. Het zijn er twee, een mannetje en een vrouwtje. Ze hebben nu een paar jongen. Bijzonder he?”
“LEREN BEGINT BIJ ONGEMAK. VERANDERING OOK. ZEKER ALS JE IETS WILT DOORBREKEN”
Terug naar de kern
Van zijn vader leerde Paul de waarde van de natuur én de waarde van eenvoud. “We leven in een tijd van transities. We zullen ons op veel fronten als mensheid opnieuw moeten uitvinden. En dat begint bij te luisteren naar wat de natuur van ons wil. Voorbeeld, de natuur zoekt geen oplossing, maar organiseert nieuwe verhoudingen. Wat kunnen we daarvan leren? In onze groeiprogramma’s kijken we daarnaar.“
Paul klimt rustig over het hek naar zijn heideschapen – een kudde van 55 dieren die dicht bij de natuur leven. “Het zijn vluchtdieren, vrijwel niet gedomesticeerd, en oersterk,” zegt hij. Met hun lange staarten en grote lichamen zijn ze vrijwel nooit ziek, vragen weinig verzorging, en leven zelfstandig. Het ras is zeldzaam en wordt ook beschermd door UNESCO. Ik hou daarvan, als dieren nog zo dicht bij de natuur leven.” Die natuurlijke kracht verbindt Paul met zijn werk. “Ik heb ontdekt dat ik het belangrijk vind dat mijn zakelijke activiteiten in het verlengde liggen van mijn persoonlijke ontwikkeling.”
Onderweg tijdens onze wandeling merkt Paul de sporen van het dierenleven op. Veren liggen verspreid over het pad. Een zwaan zit te broeden in het riet. En iets
verderop staat een reiger; stil en geduldig. “Sinds kort hebben we zelfs een havik, met een nest met eieren.“
Eigen koers
“Ik ontvang veel ondernemers en leiders,” vervolgt Paul. “Mensen die continu ‘aan’ staan. Ze stellen zichzelf vragen als: Zit ik nog wel op mijn eigen koers? Het leven is kort. Je kunt maar beter intens leven, op een route die je zélf kiest. En je niet laten leven.” Hier, midden in de natuur, valt alles even stil. “Dan kan het weer even over de essentie gaan, wat de bedoeling is. En welke omstandigheden jij nodig hebt om te groeien. Het gras groeit immers niet harder als je eraan trekt’, zegt hij met een knipoog.
We lopen verder. “In de lente en de zomer draait alles om uiterlijk vertoon – groei en bloei tot en met eieren die uitkomen en vogels die uitvliegen. Maar in de herfst en winter keert alles weer naar binnen. Dan gaat het om innerlijk vertoon. Dat nodigt uit om ook zelf naar binnen te keren en te reflecteren. Meebewegen met wat er is. Ik probeer te begrijpen hoe het al miljoenen jaren werkt. Daar zit zoveel kennis en wijsheid in.”
Dan staat Paul stil: “Kijk…voorzichtig, daar op die tak,” fluistert hij. “Op een ongevallen boom, een ijsvogel. Echt bijzonder! Je ziet ze zelden. Ze zijn ontzettend schuw.”
Meebewegen
“De natuur werkt in cycli, en dat geldt ook voor mensen, organisaties, samenlevingen. In de natuur groeit niets lineair omhoog. Altijd is er die neergaande
beweging. Bedoeld om op adem te komen. Beweeg er maar in mee. In de evolutie is het niet de sterkste die overleeft, maar degene die zich het beste aanpast.”
Ook boeiend is dat in de natuur de groei van binnenuit komt. “Organisaties richten zich nog te vaak op winst, maar een boer kijkt naar de hele kringloop. Die zorgt dat de processen kloppen zodat hij een mooie oogst kan binnenhalen.“
“WAT IK ANDEREN MEEGEEF, PROBEER IK ZELF OOK VOOR TE LEVEN”
Paul is gelukkig. Samen met zijn partner Jantine, beeldend kunstenares die werkt met de wol van de eigen kudde, leeft hij zijn droom. Met een grote variëteit aan activiteiten. “We werken hier om te leven. Begeleiding van groepen. Onze ruimte beschikbaar stellen. De natuur verder meer haar gang laten gaan, zodat er een proeftuin ontstaat voor natuurinclusief werken. Kunst en verbeelding organiseren, met jonge makers. En ruimte maken om de verdwenen onderdelen van het fort te herstellen. Dingen mooier achterlaten dan je ze hebt aangetroffen. Dat is de grote kunst”.
