Wandelen met Arthur van Dijk, Commissaris van de Koning
Wandel mee met Désirée: Wandelingen met Impact
In deze interviewserie neemt journalist Désirée je mee op pad met een impactmaker uit de regio. Niet in een vergaderzaal of achter een bureau, maar wandelend door een plek die voor hen een bijzondere betekenis heeft. Een plek vol herinneringen, inspiratie en verhalen. Tijdens deze wandelingen ontdekken we niet alleen de persoonlijke drijfveren van deze ondernemers, leiders en vernieuwers, maar ook hoe zij onze regio op hun eigen manier vormgeven. Wat drijft hen? Welke uitdagingen overwinnen ze? En welke voetsporen willen ze achterlaten?
Voor de eerste editie wandelt Désirée met Arthur van Dijk, Commissaris van de Koning in Noord-Holland. Door zijn ogen maken we kennis met een plek in de regio die voor hem een bijzondere betekenis heeft. Welke verhalen schuilen achter dit wandelgebied? Stap met ons mee in het verhaal achter de impact.
Arthur van Dijk nodigt ons uit op een historische plek: Paviljoen Welgelegen in Haarlem, het indrukwekkende provinciehuis. Dit gebouw, ooit het buitenverblijf van de schatrijke bankier Henry Hope, ademt al eeuwenlang bestuurlijke invloed uit. Het kent echter ook een donkere kant die teruggaat naar het slavernijverleden. Ondanks zijn volle agenda neemt de commissaris de tijd. Hij staat erop om ons eerst rond te leiden door dit gebouw, waarbij hij honderduit vertelt over de rijke geschiedenis.
Daarna gaan we naar buiten, het aangrenzende park in. “Je hoeft niet altijd ver weg te gaan om de mooie dingen dichtbij te zien. Ik geloof dat schoonheid schuilt in kleine details om ons heen. Neem de vogel- en insectenhuisjes die hier hangen en die ik aangeboden krijg; ze laten de natuur op een bijzondere manier zien, zelfs in een aangelegde omgeving hoor je de vogels. Ook in een stad weet de natuur zijn plek te vinden.”
“Ik loop hier af en toe een rondje met mijn kabinetschef om een frisse neus te halen en de benen te strekken. Even weg, bewegen en gedachten laten stromen.” (lachend) “ Nee, ik wandel hier niet elke dag. Daarvoor ben ik vaak te druk. Tijdens coronatijd had ik meer tijd om te wandelen en de natuur in te gaan en toen ben ik met één van mijn dochters in 7 uur tijd samen door de hele provincie gereden. Toen realiseerde ik me pas echt hoe karakteristiek elke gemeente is en hoeveel diversiteit er is in deze provincie.”
“Transparantie en zichtbaarheid zijn belangrijker dan ooit”
We lopen verder door het park en dan staat hij stil en wijst: “Kijk hoe prachtig dit paviljoen is met deze doorkijk! En zie de nieuwbouw, die symbool staat voor transparantie. Grote glazen ramen. Het is een gebouw waarin je kunt zien wat er gebeurt. Het staat voor onze zichtbaarheid. Mensen moeten weten wat je doet en waarom je het doet. In deze tijd is dat misschien wel belangrijker dan ooit. We doen misschien niet alles goed,” zegt hij openhartig, “maar wél transparant. We laten zien hoe we werken, we leggen verantwoording af en we staan open voor gesprek.”
Vrijheid vieren
We steken de weg over en lopen het oudste stadspark van Nederland in, de Haarlemmerhout. Van Dijk haalt herinneringen op. “Op 5 mei vindt Bevrijdingspop in dit park plaats, echt een geweldig en belangrijk evenement. Het is zo mooi als je hier op het bordes van Paviljoen Welgelegen staat en uitkijkt over 100.000 mensen die samen de vrijheid vieren. Dat geeft zo’n bijzonder gevoel! Vroeger liepen in dit park koningen. Nu komen hier mensen om te wandelen, te sporten of samen te zijn in het groen.”
Vriendelijk groet hij ondertussen de mensen die we tegenkomen met een ‘goedemorgen’. “Als politicus moet je open zijn en kwetsbaar en luisteren naar wat er in de samenleving gebeurt. Besturen doe je door te praten met mensen, te horen wat hen bezighoudt.” Hij staat even stil en kijkt voor zich uit. “Toch zie ik dat we in de politiek steeds vaker besluiten uitstellen. We willen alles zeker weten, zijn bang dat een verkeerde keuze je later wordt aangerekend. Vooral door social media ligt alles onder een vergrootglas. Het is echt niet erg om te zeggen: ik weet het niet zeker, maar ik ga eraan werken. Besturen betekent dat je lef moet hebben. Dat je durft te beslissen. Je moet ook ondernemend besturen. Dingen proberen, kijken wat werkt. En als iets niet lukt, dan moet je op tijd zeggen: dit was niet de juiste weg.”
We wandelen verder. “Ik ben bijna 10 jaar lang wethouder in Haarlemmermeer geweest. Als wethouder wil je echt dingen maken, beleid neerzetten. Als commissaris sta ik boven de partijen. Je bent degene die verbindt en die rol past me goed, dit is wie ik ben. Mijn drijfveer is altijd om mensen en ideeën bij elkaar te brengen. Hoe zorg je dat verschillende belangen een gedeeld doel vinden? Ik ging destijds geregeld langs bij alle ondernemersverenigingen in Haarlemmermeer, wel tien verschillende. Op een gegeven moment zei ik: Waarom bundelen jullie de krachten niet? En zo ontstond HOP.”
Bewuster nadenken
“Door de jaren heen leer je steeds beter waar je de meeste voldoening uit haalt en wat echt belangrijk is. Met name de ervaring met mijn middelste dochter die een verstandelijke handicap heeft, heeft me gevormd. Zij straalt pure liefde en puur geluk uit. Je gaat bewuster nadenken: ‘Wat drijft mij? Waar krijg ik energie van?’ Het lijkt wel alsof er elke tien jaar iets verandert in mijn leven.
Ik kom uit een warm gezin. Mij was verteld dat ik het best zo snel mogelijk kon gaan werken. Maar ik had meer ambitie. Pas op mijn dertigste ging ik studeren. Op mijn veertigste had ik een topbaan bij het ministerie van Justitie. En toen werd ik gevraagd om wethouder te worden in Haarlemmermeer. Ineens zat ik daar, in de gemeenteraad. Ik heb doorgezet, geleerd, geweldige mensen ontmoet en uiteindelijk tien jaar lang één van de mooiste banen gehad.
En toen kwam er weer zo’n moment. Wie ben ik eigenlijk? Wat kan ik? Uiteindelijk werd ik voorzitter van Transport Logistiek Nederland. Maar na twee termijnen dacht ik: ik wil niet het pak melk in de koelkast zijn dat over de houdbaarheidsdatum is. Ik wil weggaan op het moment dat ik voel dat het
goed is. Ik hoef die top van de berg niet te halen. En op een dag werd ik gevraagd of ik een verkiezingsprogramma wilde schrijven voor de Provincie Noord-Holland… “
“Elke tien jaar verandert er iets in mijn leven.”
Mentaal opladen
“ ‘s Avonds kan ik lichamelijk vermoeid zijn, maar Inge merkt dan toch dat ik mentaal juist weer helemaal opgeladen ben. Deze baan is zwaar – en de verant-woordelijkheden gaan altijd door – en is bijna niet te combineren met een privéleven. In de vroege ochtend word ik thuis opgehaald door mijn chauffeur en naar kantoor gebracht. Het eerste half uur plan ik bewust geen afspraken om eerst rustig in te checken. Met mijn secretaresse neem ik de dag door. Ik ben voorzitter van het dagelijks bestuur, voorzitter van de Provinciale Staten, ik heb allerlei portefeuilles, rijkstaken, werkbezoeken gemeentebezoeken, ambtsbezoeken en ik ben ook actief in Brussel. In de avonden heb ik vaak nog een bijeenkomst of wordt gevraagd een lezing te geven. Soms denk ik ook: hoe doe ik dit allemaal? Je zou het misschien niet verwachten maar in de kern ben ik best onzeker. Dat is waarom ik me altijd goed oriënteer en ik heb van mijn onzekerheid uiteindelijk mijn kracht gemaakt. Ik wil niks missen en lees bijvoorbeeld elke dag wel zes kranten.”
Bijzondere momenten
“Eén van de bijzondere momenten van dit ambt is wanneer de koning en koningin Noord-Holland bezoeken. Ik ben dan degene die hen als eerste een hand schudt en ook als laatste weer uitzwaait.” (lachend) “ En net als zij ben ik gek op kunst en cultuur. Ik heb het geluk dat ik vaak op de mooiste plekken mag zitten bij een voorstelling. Dat maakt me dankbaar en trots. En dat heb ik ook op 4 mei. Dan loop ik in het cortège op de Dam in Amsterdam, met twee adjudanten naast me. Voor mij lopen de koning en koningin. De eerste keer dat ik daar liep, voelde ik een enorme trots en een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Je vertegenwoordigt de provincie op een van de meest plechtige momenten van het jaar. Het is elk jaar weer enorm bijzonder. “
Zuurdesemstarter
Het eind van de wandeling is bijna in zicht, maar de Commissaris zou nog uren geanimeerd kunnen vertellen. Niet alleen over zijn werk, maar ook over zijn andere passie: koken. “Ik kan daar helemaal in opgaan. In mijn vak zie je niet direct een product en daarom vind ik het geweldig dat ik komend weekend zelf iets kan maken. Met mijn handen: ik ga dan zuurdesembrood bakken. Als ik zie hoe de gist is verdubbeld in mijn zuurdesemstarter, maakt dat me heel blij. Het is zonde om dingen die je leuk vindt, uit te stellen tot na je pensioen.”
Een laatste vraag. Hoe zou u herinnerd willen worden?
“Ik hoop dat wordt gezegd: hij is een fijn mens en is altijd zichzelf gebleven. Het doet me goed om mensen van vroeger tegen te komen en dan mooie verhalen met elkaar te delen. Een standbeeld hoef ik niet, maar ik wil wel graag van betekenis zijn geweest, iets achterlaten.”
Wandelen met Arthur van Dijk, Commissaris van de Koning
Wandel mee met Désirée: Wandelingen met Impact
In deze interviewserie neemt journalist Désirée je mee op pad met een impactmaker uit de regio. Niet in een vergaderzaal of achter een bureau, maar wandelend door een plek die voor hen een bijzondere betekenis heeft. Een plek vol herinneringen, inspiratie en verhalen. Tijdens deze wandelingen ontdekken we niet alleen de persoonlijke drijfveren van deze ondernemers, leiders en vernieuwers, maar ook hoe zij onze regio op hun eigen manier vormgeven. Wat drijft hen? Welke uitdagingen overwinnen ze? En welke voetsporen willen ze achterlaten?
Voor de eerste editie wandelt Désirée met Arthur van Dijk, Commissaris van de Koning in Noord-Holland. Door zijn ogen maken we kennis met een plek in de regio die voor hem een bijzondere betekenis heeft. Welke verhalen schuilen achter dit wandelgebied? Stap met ons mee in het verhaal achter de impact.
Arthur van Dijk nodigt ons uit op een historische plek: Paviljoen Welgelegen in Haarlem, het indrukwekkende provinciehuis. Dit gebouw, ooit het buitenverblijf van de schatrijke bankier Henry Hope, ademt al eeuwenlang bestuurlijke invloed uit. Het kent echter ook een donkere kant die teruggaat naar het slavernijverleden. Ondanks zijn volle agenda neemt de commissaris de tijd. Hij staat erop om ons eerst rond te leiden door dit gebouw, waarbij hij honderduit vertelt over de rijke geschiedenis.
Daarna gaan we naar buiten, het aangrenzende park in. “Je hoeft niet altijd ver weg te gaan om de mooie dingen dichtbij te zien. Ik geloof dat schoonheid schuilt in kleine details om ons heen. Neem de vogel- en insectenhuisjes die hier hangen en die ik aangeboden krijg; ze laten de natuur op een bijzondere manier zien, zelfs in een aangelegde omgeving hoor je de vogels. Ook in een stad weet de natuur zijn plek te vinden.”
“Ik loop hier af en toe een rondje met mijn kabinetschef om een frisse neus te halen en de benen te strekken. Even weg, bewegen en gedachten laten stromen.” (lachend) “ Nee, ik wandel hier niet elke dag. Daarvoor ben ik vaak te druk. Tijdens coronatijd had ik meer tijd om te wandelen en de natuur in te gaan en toen ben ik met één van mijn dochters in 7 uur tijd samen door de hele provincie gereden. Toen realiseerde ik me pas echt hoe karakteristiek elke gemeente is en hoeveel diversiteit er is in deze provincie.”
“Transparantie en zichtbaarheid zijn belangrijker dan ooit”
We lopen verder door het park en dan staat hij stil en wijst: “Kijk hoe prachtig dit paviljoen is met deze doorkijk! En zie de nieuwbouw, die symbool staat voor transparantie. Grote glazen ramen. Het is een gebouw waarin je kunt zien wat er gebeurt. Het staat voor onze zichtbaarheid. Mensen moeten weten wat je doet en waarom je het doet. In deze tijd is dat misschien wel belangrijker dan ooit. We doen misschien niet alles goed,” zegt hij openhartig, “maar wél transparant. We laten zien hoe we werken, we leggen verantwoording af en we staan open voor gesprek.”
Vrijheid vieren
We steken de weg over en lopen het oudste stadspark van Nederland in, de Haarlemmerhout. Van Dijk haalt herinneringen op. “Op 5 mei vindt Bevrijdingspop in dit park plaats, echt een geweldig en belangrijk evenement. Het is zo mooi als je hier op het bordes van Paviljoen Welgelegen staat en uitkijkt over 100.000 mensen die samen de vrijheid vieren. Dat geeft zo’n bijzonder gevoel! Vroeger liepen in dit park koningen. Nu komen hier mensen om te wandelen, te sporten of samen te zijn in het groen.”
Vriendelijk groet hij ondertussen de mensen die we tegenkomen met een ‘goedemorgen’. “Als politicus moet je open zijn en kwetsbaar en luisteren naar wat er in de samenleving gebeurt. Besturen doe je door te praten met mensen, te horen wat hen bezighoudt.” Hij staat even stil en kijkt voor zich uit. “Toch zie ik dat we in de politiek steeds vaker besluiten uitstellen. We willen alles zeker weten, zijn bang dat een verkeerde keuze je later wordt aangerekend. Vooral door social media ligt alles onder een vergrootglas. Het is echt niet erg om te zeggen: ik weet het niet zeker, maar ik ga eraan werken. Besturen betekent dat je lef moet hebben. Dat je durft te beslissen. Je moet ook ondernemend besturen. Dingen proberen, kijken wat werkt. En als iets niet lukt, dan moet je op tijd zeggen: dit was niet de juiste weg.”
We wandelen verder. “Ik ben bijna 10 jaar lang wethouder in Haarlemmermeer geweest. Als wethouder wil je echt dingen maken, beleid neerzetten. Als commissaris sta ik boven de partijen. Je bent degene die verbindt en die rol past me goed, dit is wie ik ben. Mijn drijfveer is altijd om mensen en ideeën bij elkaar te brengen. Hoe zorg je dat verschillende belangen een gedeeld doel vinden? Ik ging destijds geregeld langs bij alle ondernemersverenigingen in Haarlemmermeer, wel tien verschillende. Op een gegeven moment zei ik: Waarom bundelen jullie de krachten niet? En zo ontstond HOP.”
Bewuster nadenken
“Door de jaren heen leer je steeds beter waar je de meeste voldoening uit haalt en wat echt belangrijk is. Met name de ervaring met mijn middelste dochter die een verstandelijke handicap heeft, heeft me gevormd. Zij straalt pure liefde en puur geluk uit. Je gaat bewuster nadenken: ‘Wat drijft mij? Waar krijg ik energie van?’ Het lijkt wel alsof er elke tien jaar iets verandert in mijn leven.
Ik kom uit een warm gezin. Mij was verteld dat ik het best zo snel mogelijk kon gaan werken. Maar ik had meer ambitie. Pas op mijn dertigste ging ik studeren. Op mijn veertigste had ik een topbaan bij het ministerie van Justitie. En toen werd ik gevraagd om wethouder te worden in Haarlemmermeer. Ineens zat ik daar, in de gemeenteraad. Ik heb doorgezet, geleerd, geweldige mensen ontmoet en uiteindelijk tien jaar lang één van de mooiste banen gehad.
En toen kwam er weer zo’n moment. Wie ben ik eigenlijk? Wat kan ik? Uiteindelijk werd ik voorzitter van Transport Logistiek Nederland. Maar na twee termijnen dacht ik: ik wil niet het pak melk in de koelkast zijn dat over de houdbaarheidsdatum is. Ik wil weggaan op het moment dat ik voel dat het
goed is. Ik hoef die top van de berg niet te halen. En op een dag werd ik gevraagd of ik een verkiezingsprogramma wilde schrijven voor de Provincie Noord-Holland… “
“Elke tien jaar verandert er iets in mijn leven.”
Mentaal opladen
“ ‘s Avonds kan ik lichamelijk vermoeid zijn, maar Inge merkt dan toch dat ik mentaal juist weer helemaal opgeladen ben. Deze baan is zwaar – en de verant-woordelijkheden gaan altijd door – en is bijna niet te combineren met een privéleven. In de vroege ochtend word ik thuis opgehaald door mijn chauffeur en naar kantoor gebracht. Het eerste half uur plan ik bewust geen afspraken om eerst rustig in te checken. Met mijn secretaresse neem ik de dag door. Ik ben voorzitter van het dagelijks bestuur, voorzitter van de Provinciale Staten, ik heb allerlei portefeuilles, rijkstaken, werkbezoeken gemeentebezoeken, ambtsbezoeken en ik ben ook actief in Brussel. In de avonden heb ik vaak nog een bijeenkomst of wordt gevraagd een lezing te geven. Soms denk ik ook: hoe doe ik dit allemaal? Je zou het misschien niet verwachten maar in de kern ben ik best onzeker. Dat is waarom ik me altijd goed oriënteer en ik heb van mijn onzekerheid uiteindelijk mijn kracht gemaakt. Ik wil niks missen en lees bijvoorbeeld elke dag wel zes kranten.”
Bijzondere momenten
“Eén van de bijzondere momenten van dit ambt is wanneer de koning en koningin Noord-Holland bezoeken. Ik ben dan degene die hen als eerste een hand schudt en ook als laatste weer uitzwaait.” (lachend) “ En net als zij ben ik gek op kunst en cultuur. Ik heb het geluk dat ik vaak op de mooiste plekken mag zitten bij een voorstelling. Dat maakt me dankbaar en trots. En dat heb ik ook op 4 mei. Dan loop ik in het cortège op de Dam in Amsterdam, met twee adjudanten naast me. Voor mij lopen de koning en koningin. De eerste keer dat ik daar liep, voelde ik een enorme trots en een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Je vertegenwoordigt de provincie op een van de meest plechtige momenten van het jaar. Het is elk jaar weer enorm bijzonder. “
Zuurdesemstarter
Het eind van de wandeling is bijna in zicht, maar de Commissaris zou nog uren geanimeerd kunnen vertellen. Niet alleen over zijn werk, maar ook over zijn andere passie: koken. “Ik kan daar helemaal in opgaan. In mijn vak zie je niet direct een product en daarom vind ik het geweldig dat ik komend weekend zelf iets kan maken. Met mijn handen: ik ga dan zuurdesembrood bakken. Als ik zie hoe de gist is verdubbeld in mijn zuurdesemstarter, maakt dat me heel blij. Het is zonde om dingen die je leuk vindt, uit te stellen tot na je pensioen.”
Een laatste vraag. Hoe zou u herinnerd willen worden?
“Ik hoop dat wordt gezegd: hij is een fijn mens en is altijd zichzelf gebleven. Het doet me goed om mensen van vroeger tegen te komen en dan mooie verhalen met elkaar te delen. Een standbeeld hoef ik niet, maar ik wil wel graag van betekenis zijn geweest, iets achterlaten.”
